Deformacja czaszek była praktykowana przez kilkaset lat od III do VII w. n.e. przez społeczność Hirota na obecnym obszarze Japonii. Zabieg ten dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Dlaczego go dokonywano?
Deformacja czaszek to praktyka znana na całym świecie
Archeolodzy mają dowody na to, że wiele społeczności w odległej przeszłości intencjonalnie deformowało czaszki swoim dzieciom. Wśród nich byli Hunowie, elity Majów w Ameryce Środkowej, niektóre plemiona Indian północnoamerykańskich i społeczności w Ameryce Południowej. Tego typu zabiegi dokonywane 10 tys. lat temu w terenach dzisiejszego Iranu badał polski naukowiec, prof. Arkadiusz Sołtysiak z Uniwersytetu Warszawskiego.
Deformacje bywały różne. Na przykład w Peru czaszki były nienaturalnie wydłużone. Najstarszy znany przypadek intencjonalnej modyfikacji czaszki pochodzi z obszaru Chin i ma ponad 12 tys. lat. Pierwsza pisemna wzmianka o deformacji czaszki pochodzi z 400 r p.n.e. Opisał ją ojciec współczesnej medycyny, Hipokrates.
W jaki sposób tego dokonywano? Z reguły taki zabieg rozpoczynano już we wczesnym dzieciństwie, gdy czaszka jest jeszcze dość plastyczna. Głowy obwiązywano tkaninami, które wymuszały wzrost czaszki tylko w określonym kierunku. Wykorzystywano też deseczki, z reguły dwie przymocowane do głowy pod ostrym kątem. Stosowano też inne, bardziej wyrafinowane metody. Deformacja czaszek dokonana w ten sposób była w zasadzie nieodwracalna.
Czytaj dalej na National Geographic